Sylwetka zawodowa absolwenta kierunku Pielęgniarstwo
Absolwent studiów zawodowych na kierunku pielęgniarstwo uzyskuje tytuł licencjata w zakresie pielęgniarstwa. Przygotowanie zawodowe wymaga od absolwentów kierunku pielęgniarstwa rzetelnej wiedzy zawodowej, ze szczególnym uwzględnieniem problemów związanych z profilaktyką, promocją zdrowego stylu życia, opieką w chorobie i niepełnosprawności oraz udzielaniem fachowej pomocy doraźnej.
W wyniku kompleksowego kształcenia absolwent kierunku pielęgniarstwa będzie posiadać:
• wiedzę w zakresie nauk medycznych, pielęgniarskich, społecznych,
• umiejętność pomagania jednostce, rodzinie, grupie społecznej w osiąganiu pełni możliwości fizycznych, społecznych w środowisku zamieszkania, pracy i nauczania,
• umiejętność sprawowania profesjonalnej opieki pielęgniarskiej nad osobą, rodziną, grupą społeczną, opartą na zasadach etyki i holistycznego postrzegania człowieka,
• umiejętność inicjowania i wspierania działań społeczności lokalnych na rzecz zdrowia.
Rolę pielęgniarki wyznaczają funkcje, w ramach których absolwent będzie przygotowany do:
I. Świadczenia opieki zdrowotnej oraz zarządzania nią poprzez:
• określanie zapotrzebowania na profesjonalną opiekę oraz jej zakres i charakter;
• ułatwianie odbiorcy usług wejście w rolę pacjenta;
• planowanie i realizowanie opieki pielęgniarskiej, z uwzględnieniem metody procesu pielęgnowania i priorytetów opieki;
• dobieranie sposobów i technik realizowania działań uwzględniając warunki i miejsce realizowania opieki, ocenę stanu pacjenta, w tym jego samodzielności; pomoc człowiekowi w utrzymaniu zdrowia oraz rozwiązywaniu problemów mogących wynikać z jego indywidualnej reakcji na stosowane metody diagnozowania, leczenia, rehabilitacji;
• uczestniczenie w stwarzaniu najbardziej optymalnych warunków do podtrzymywania biologicznych funkcji życiowych;
• pomoc w wykonywaniu (lub wykonanie za pacjenta) tych czynności życia codziennego, które gwarantują pacjentowi komfort oraz satysfakcję w sferze biologicznej, psychicznej i społecznej w relacji ze środowiskiem;
• przygotowanie osoby z najbliższego otoczenia pacjenta do podtrzymywania i zabezpieczania funkcji życiowych, zapewnienia komfortu życia codziennego, promowania zdrowia, profilaktyki, stosowania zaleconej metody terapii, rehabilitacji;
• komunikowanie się z osobami powierzonymi opiece oraz zespołem terapeutycznym;
• pomoc pacjentowi w dostępie do informacji dotyczących jego osoby, stanu, planowanych działaniach pielęgniarskich;
• przygotowanie pacjenta do samoopieki i współdziałania w procesie pielęgnowania;
• motywowanie osób niepełnosprawnych do udziału w leczeniu i rehabilitacji;
• stwarzanie warunków godnego umierania i uczestniczenie w opiece terminalnej;
• konsultowanie z zespołem terapeutycznym swoich wniosków i spostrzeżeń na temat pacjentów;
• korelowanie działań terapeutycznych z innymi działaniami leczniczo-rehabilitacyjnymi;
• wykorzystanie standardów pracy pielęgniarki w świadczeniu opieki pielęgniarskiej;
• zachowanie tajemnicy zawodowej;
• przestrzeganie zasad etyki zawodowej;
• udzielanie pierwszej pomocy przedlekarskiej w stanach zagrożenia życia i zdrowia uwzględniając jej specyfikę i kolejność postępowania;
• uwzględnianie tradycji zwyczajowych wynikających z przynależności pacjenta do określonego narodu, grupy etnicznej, kręgu kulturowego, religii;
• pomoc w kształtowaniu poczucia wolności wyboru, ciągłego rozwoju, wartości przydatności, współdecydowania, bycia potrzebnym dla rodziny i społeczeństwa;
• organizowanie i podtrzymywanie bezpiecznego środowiska pracy własnej, współpracowników i personelu pomocniczego zgodnie z wymogami bhp i ppoż. oraz ekologicznymi;
• dokumentowanie wszystkich etapów procesu pielęgnowania i wykorzystywanie tych informacji do oceny świadczonej opieki
• wykonywanie czynności administracyjnych wynikających z toku pracy w tym posługiwanie się komputerem.
II. Promocji i edukacji zdrowotnej poprzez:
• współpracę z osobami i instytucjami działającymi na rzecz zdrowia indywidualnych osób, grup społecznych, całego społeczeństwa;
• współpracę z pacjentem, jego rodziną i środowiskiem, grupami wsparcia działającymi na rzecz zdrowia;
• propagowanie zachowań prozdrowotnych i stylu życia wspierającego zdrowie, wykorzystywanie wzorów osobowych do działań motywacyjnych;
• uczestniczenie w stwarzaniu odbiorcom usług, przebywającym w różnych środowiskach, warunków do zachowań prozdrowotnych i realizowania stylu życia wspierającego zdrowie;
• doradzanie ludziom w sprawach dotyczących zdrowego stylu życia;
• uczestniczenie w zdrowotnych kampaniach;
• kształtowanie u pacjenta poczucia odpowiedzialności za własne zdrowie;
• dobieranie i stosowanie form i metod skutecznego motywowania pacjenta do podejmowania działań prozdrowotnych w odniesieniu do siebie, najbliższych i środowiska;
• oddziaływanie psychopedagogicznie na drugiego człowieka w zakresie wykonywania zadań zawodowych zgodnie z etyką zawodową pracowników ochrony zdrowia;
• rozpoznawanie postawy pacjenta wobec własnego stanu, wobec ludzi i instytucji sprawujących opiekę;
• uczenie pacjenta nawiązywania i podtrzymywania kontaktów społecznych, mimo ograniczenia sprawności;
• rozpoznawanie czynników zagrożeń ich mechanizmów i zasięgu działania oraz wdrażanie właściwego postępowania;
• współpracę z osobami i instytucjami realizującymi programy profilaktyki chorób uznanych za problemy społeczne;
• współpracę z pacjentem i jego rodziną w zapobieganiu lub ograniczaniu ryzyka wystąpienia choroby i/lub powikłań;
• zapoznanie z czynnikami ryzyka, przygotowanie do prowadzenia samoobserwacji, do postępowania w sytuacjach objawów zagrożenia życia i zdrowia i likwidowania czynników ryzyka;
• uświadomienie i przekonywanie pacjenta i/lub jego najbliższych o konieczności systematycznego zgłaszania się na badania profilaktyczne oraz bilansowanie zdrowia;
• realizowanie działań zapobiegających powstawaniu powikłań w wyniku preferowanego przez pacjenta stylu życia, stosowania metod diagnozowania i terapii;
• podnoszenie świadomości i kultury ekologicznej społeczności lokalnej.
III. Działania w roli uczestnika zespołu opieki zdrowotnej poprzez:
• współdziałanie w uzyskaniu przez pacjenta niezależności i kształtowanie umiejętności radzenia sobie w zmienionej sytuacji życiowej powstałej z przyczyn rozwojowych, choroby, urazu o charakterze fizycznym, psychicznym, społecznym;
• udzielanie pomocy przedlekarskiej osobie poszkodowanej w takich sytuacjach jak: utrata przytomności, nagłe zatrzymanie krążenia, krwawienia, krwotoki, obrażenia termiczne, ukąszenia, złamania, tonięcie, rany, poród uliczny;
• współpracę z zespołem terapeutycznym w procesie diagnozowania i terapii:
– wykonywanie i udokumentowanie pomiarów podstawowych czynności życiowych (tętna, ciśnienia tętniczego krwi, oddechów, ciepłoty ciała);
– pobieranie materiałów do badań laboratoryjnych, ich oznaczanie i transportowanie (krew, mocz, kał, wydzieliny, treść żołądka i dwunastnicy);
– pomoc w wykonywaniu wlewów, wziernikowań i nakłuć jam ciała oraz badań radiologicznych
– wykonywanie prób śródskórnych, testów na poziom glukozy we krwi;
• wykonywanie działań i zabiegów określonych w planie terapii ustalonych przez zespół terapeutyczny:
– farmakologicznej – podawać leki przez przewód pokarmowy (doustnie, doodbytniczo), poprzez układ oddechowy, do jam ciała, na skórę, dotkankowo (podskórnie, domięśniowo, dożylnie),
– dietetycznej – stosować obowiązujące zasady żywienia pacjenta, uwzględniając jego stan, zalecenia dietetyczne, upodobania, sytuację życiową pacjenta,
– zabiegowej – wykonać działania i zabiegi wynikające z ustalonej przez zespół terapeutyczny metody terapii;
• unikanie powodowania urazów jatrogennych, być zdolnym do właściwej oceny własnych działań;
• nawiązywanie z podmiotem opieki skutecznego kontaktu tonizując jego stan emocjonalny, reagowanie na zachowania werbalne i niewerbalne, dostrzeganie problemów biopsychospołecznych;
• obserwowanie i prawidłową: ocenę, interpretację reakcji pacjenta w czasie wykonywanych czynności;
• posługiwanie się obserwacją i rozmową psychologiczną w zbieraniu danych o pacjencie;
• prawidłowo podejmowane decyzje w stanach wymagających szybkiej reakcji, a związanych ze specyfiką zawodu;
• kierowanie się ogólnymi zasadami postępowania, zasadami etyki ogólnoludzkiej i zasadami etyki zawodowej pielęgniarki;
• działanie na rzecz humanizacji stosunków społecznych w procesach terapeutycznych;
• rozpoznawanie podmiotu opieki indywidualnie, holistycznie na tle środowiska, w którym żyje, w zdrowiu, zagrożeniu zdrowia, chorobie, niepełnosprawności, umieraniu;
• wykonywanie zabiegów usprawniających funkcje biologiczne, psychiczne i społeczne zgodnie z ustalonym przez zespół terapeutycznym programem (gimnastyka oddechowa, ćwiczenia bierne i czynne kończyn, ćwiczenia w ramach wczesnej mobilizacji ruchowej, ćwiczenie samoobsługi, elementy terapii zajęciowej
• wskazywanie celów, środków i warunków realizacji rehabilitacji leczniczej, psychicznej, społecznej i zawodowej;
• włączanie rodziny w proces rehabilitacji, nauczenie jej działań rehabilitacyjnych;
• łagodzenie negatywnych odczuć pacjentów, stresu, lęku związanego z bolesnymi i przykrymi zabiegami;
• rozwijanie u człowieka z trwałą lub czasową utratą zdrowia motywacji i zdolności do samodzielnego życia.
IV. Rozwoju praktyki pielęgniarskiej, krytycznego myślenia i badań naukowych poprzez:
• analizowanie, uogólnianie i upowszechnianie własnych doświadczeń zawodowych;
• wykorzystanie w praktyce wyników badań własnych i badań naukowych prowadzonych przez innych;
• korzystanie z fachowego piśmiennictwa i innych źródeł informacji;
• ocenę wyników pracy, wprowadzać modyfikacje do planu działania i stosowanych technik;
• orientowanie się w perspektywach rozwoju zawodu;
• współuczestniczenie w procesie kształcenia adeptów do zawodu;
• uczestnictwo w różnych formach doskonalenia zawodowego pielęgniarek;
• dostrzeganie związku pomiędzy poziomem wiedzy i umiejętnościami a jakością pracy;
• stosowanie właściwego nazewnictwa zawodowego.
• znajomość istoty pielęgniarstwa i pielęgnowania, wybranych teorii pielęgnowania,
• znajomość ról i funkcji pełnionych przez pielęgniarki, wynikających z nich zadań zawodowych i kompetencji pielęgniarki;
• stosowanie procesu pielęgnowania jako podstawowej metody organizacji pracy, realizowanej w myśl wybranej teorii pielęgnowania i przy uwzględnieniu określonego modelu organizacji opieki;
• rozumienie i interpretowanie wiedzy z zakresu nauk medycznych, wiązanie w całość elementów tej wiedzy i wykorzystywanie do sprawnego rozwiązywania problemów natury zdrowotnej i wykonywania zadań zawodowych;
• kompleksowe wykorzystywanie wiedzy z dziedziny nauk humanistycznych w celu należytego poznania człowieka i jego środowiska;
• wykazywanie wpływów zmieniających się potrzeb zdrowotnych społeczeństwa, warunków i czynników społecznych na rozwój zawodów medycznych jako profesji, nauki;
• posługiwanie się niezbędnym zasobem wiedzy do samodzielnego określania stopnia zagrożenia zdrowia;
• gromadzenie i analizowanie danych o pacjencie, niezbędnych do formułowania problemów zdrowotnych pacjenta, planowania, realizowania i oceny świadczonej opieki pielęgniarskiej wykorzystując zdobytą wiedzę;
• dokumentowanie swoich działań, wykorzystując zgromadzone informacje do oceny prowadzonych działań, podnoszenia ich jakości oraz do prowadzenia badań naukowych.
W zakresie postaw absolwent Powiślańskiej Szkoły Wyższej prezentuje:
w stosunku do pracy:
szacunek, obowiązkowość i odpowiedzialność, zdyscyplinowanie, samodzielność, szybkość i trafność w podejmowaniu decyzji w sytuacjach trudnych, dbałość o stanowisko pracy i powierzony sprzęt, dbałość o prestiż zawodu.
wobec innych ludzi:
szacunek dla życia, poszanowanie godności człowieka – jego praw i wartości, kulturę osobistą, opiekuńczość i gotowość niesienia pomocy, życzliwość i altruizm, uczciwość, dobroć, współodczuwanie, tolerancję, odwagę cywilną, łatwość nawiązywania kontaktów.
wobec samego siebie:
samokontrolę, samodzielność, poczucie własnej godności, wartości, krytycyzm, samokształcenie przejawiające się w dążeniu do podnoszenia kwalifikacji i aktualizacji wiedzy.
